I NEED TO PART 1

Note: Dahil medyo matatagalan iyong pagpopost ko nang aking mga naipangakong series, narito ang isang maikling kwento na nawa ay magustuhan ninyong aking mga tagasubaybay. Ito ay isang kwento tungkol sa isang discreet bisexual na minahal ang isang malapit na kaibigan ngunit ito ay hindi nasuklian. Tumigas ang kanyang puso at nasaktan niya ang damdamin ng kanyang minamahal. Sa huli, malalaman nila na sinasaktan lang nila ang isa't isa.

Nawa ay magustuhan niyo po ang aking ihahaing piyesa. Maraming salamat!




Naglalakad akong tahimik papunta sa isang lugar. Kasabay ko ang aking malapit na kaibigan na dati kong inibig at binigyan ng pagpapahalaga. Ngayon? Hindi ko alam pero bato na ang puso ko. Wala kaming imikan. Hawak niya ang kanang kamay ko na wari ako ay hinihila. Gusto kong bumitaw pero mahigpit ang pagkakakapit niya. Hapon ito at ilang minuto na lang ay sasapit na ang gabi. Nakita ko ang sarili ko na papasok sa isang kwarto sa isang sikat na condominium sa Maynila. Teka, bakit nga ba ako pumayag na mapunta rito? Anong pakay ng hudas na ito sa akin?

************************************

Ako nga pala si Amiel, 18 years old. Nag-aaral sa isang kilalang unibersidad sa bansa. Matalino akong tao. Kilala ako dahil isa ako sa mga dean's listers sa aming batch. Physical characteristics? Matangakad. Malapad ang kaha. Medyo mataba pero tama lang sa taas ng aking katawan. May salamin ako. Hindi ako kagwapuhan pero sabi nila kapag pumayat at inayusan ko ang aking partially nerd na appeal, may magkakagusto raw sa akin.

Isa akong silahis. Matagal na akong attracted sa kapwa ko lalaki. Akala ko dati puro libog lang ang mararamdaman ng isang katulad ko. Nagkamali ako. Simula nang tumuntong ako sa kolehiyo ay natutunan ko ang salitang "pagmamahal". Minahal ko ang isang lalaki na kahit kailan ay hindi ako pwedeng mahalin. Tawagin natin siya sa pangalang, "Rome". Straight kasi siya. Imposible na magustuhan niya ako kasi may appeal sya sa mga kababaihan. In short, pogi sya. Hindi sya ganoon kagwapo pero nakakaattract siya ng mga babae. Pero mostly, mga bading ang nagkakainteres sa kanya. Hindi din sya hunk ang pangangatawan, slim and slender kumbaga.

Malapit kaming magkaibigan. Halos lagi kaming magkasama, Mabait siya. Masayahin. Palabiro. Maalalahanin. Sweet. I dont know but it seems he cares about me. Mahilig siya sumundot sa tagiliran at kurutin ang braso o yung baby fats ko sa likod. Bukod pa doon, may something sa mga mata niya kung bakit nahulog ang loob ko sa kanya. Iba kasi yung mata niya. Singkit na mataray. Ewan ko. Attracted ako sa ganun. Ngunit may mga downsides din siya. Matalino din siyang tao kaso tamad siya mag-aral at mahilig magprocrastinate. May pagka-happy go lucky din siya. Basta gusto niya masaya siya as of the moment at hindi iniisip ang mga future consequences. Subalit wala akong magagawa. Nahulog ang loob ko sa kanya eh.

Minsan, dahil sa sobrang close namin ay nabibigyan ko na nang kulay yung mga ginagawa niya sa akin tulad ng pagkurot kurot, pagtawag sa akin kahit wala naman siyang sasabihin personal man or sa cellphone, pagpapasama at gusto niya akong makatabi sa upuan, at iyong mga gawa ng pagiging sweet yung pagbulong na sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko at pagtatanggol sa akin kung sakaling may nangbubully. Madalas tuwing gabi ay nagde-daydream ako na magboyfriend kami.

On the other hand, speaking of sexual desires, noong una wala akong nararamdaman. Basta ang alam ko noon, masaya ako kapag kasama ko siya. Pero lately, as our bodies develop, nakakaramdam ako ng fetishes sa kanya lalo na pag nakikita ko yung shape ng butt niya in his black slacks. Naaakit ako tumingin dito. There are times na napapanaginipan ko na nagjajakol siya or naliligo habang binobosohan ko. May mga pagkakataon din na nagpaparaos ako na iniisip ko siya wherein I am sucking his dick gently while massaging his gorgeous butt. Enough of this confession.

Akala ko noon, patuloy yung pagiging sweet namin kaso hindi pala lahat ng bagay ay nagtatagal. Nakatagpo siya ng babaeng liligawan. Tawagin natin ang babaeng ito sa pangalang "Lourdes".

Nung una ay nabalitaan kong nagdate ang dalawa. Deadma. Medyo masakit. Hinayaan ko lang hoping na hindi sila magkakatuluyan kasi mawawalan ng time si Rome sa kanya dahil sa bigat ng study load. However, my expectations didn't materialized. One day, he approached me,

"Amiel, may sasabihin ako sa'yo at ikaw ang unang taong sasabihan nito," nakangit niyang sinabi.

Malakas ang kutob ko na eto na ang kinatatakutan ko at hindi nga ako nagkamali.

"SInagot na ako ni Lourdes. Kami na officially!" he said.

Di ko alam kung anong sasabihin ko noon. Gusto kong umiyak. Gusto kong lumabas nang classroom at tumakbo sa restroom. Ngunit mahahalata ako ni Rome. I need to be strong. I need to fight these emotions. Namula lang ako noon bilang reaksyon sa kanya. Pinili ko pa ding ngumiti. Napansin niya yata ang bigla kong pamumula at pananahimik kaya tinanong niya ako.

"Are you okay?"

"Yes, I am."

"Really? It seems you are not happy for me. You didn't say any word. You just smiled."

"Sorry. I am not feeling well today. Please bear with me na lang. By the way, congrats." I tapped his left shoulder.

"Do you want me to accompany you in the clinic?"

"No, I'm fine."

Doon natapos ang usapan namin sa araw na iyon. Although four hours ang klase namin, hindi kami nag-iimikan. Napaka cold ng atmosphere sa pagitan naming dalawa. Tahimik ako at lihim na nasasaktan samantalang siya ay masaya na nakikipagbiruan sa aming mga barkada habang inaamin na may syota na siya.

Tahimik ang buong isang linggo. DUmating ang araw ng Biyernes at napagkasunduan ng barkada na kumain sa isang restaurant. Sa dinner na ito, nakatakda ding dalhin ni Rome si Lourdes.

Gayon na nga ang nangyari. Nagkataon pang katabi ko si Lourdes sa upuan. Pumapagitna siya sa amin ni Rome. Mabait si Lourdes pero may pagka-maldita. Though hindi niya pinakita ugali niya, nararamdaman ko na may pagka maarte at maselan ang ugali ng babaeng ito. Pero all in all, pasado siya sa taste ko if ever na ako ang pipili ng girlfriend.

Tahimik ako ng mga oras na iyon. Pinipilit kong tumawa para hindi ako mahalata. Buti na lang isinalba ako ng isa kong kaibigan nung high school an biglang tumawag.

"Hello, Rica?"

"Hi, Amiel! Good thing you answered the phone. Mangungumusta lang? Kamusta yung classmate mo?" Tanong ni Rica. Alam ni Rica ang buong pagkatao ko.

"Wala. Wrong timing tawag mo. By the way, may GF na siya at pinakilala niya sa amin ngayon," hagulhol kong sabi. Lumuluha ako nang mga oras na ito. Mabuti na lang nasa restroom ako at walang pumapasok.

"Friend, okay ka lang ba? Nasaan ka ngayon? Kinabahan ako bigla ng marinig kong umiiyak ka. Okay lang iyan. Gusto mo puntahan kita? Nasaan ka ba?"

"Okay lang ako. Nandito ako sa MOA. Wag mo na ako puntahan."

"No, friend. SInce coincidence na malapit lang ako sa MOA ngayon puntahan kita dyan and sabay na tayong umuwi. Wag ka na sumabay dyan sa barkada mo ngayon. Baka may mangyari sayo. Wala akong tiwala. SHunga ka pa naman."

"Gaga ka talaga. Oh sya sige na. Hindi naman kita mapipigilan. Nandito kami ngayon sa YakiMix. Pakihintay nalang ako if ever na matagalan pa ako."

"Shoorrrr... Ikaw pa!"

Ito ang gusto ko kay Rica. Masyadong loyal at concern sa akin. Kung hindi lang talga conflict noon, malamang girlfriend ko itong lukaret na ito. Pero maganda na rin na isa sya sa mga kaibigang pinagkakatiwalaan ko.

Inayos ko ang sarili ko sa salamin bago ako lumabas kasi baka mahalata nila na umiyak ako lalo na at medyo matagal ang pag-stay ko sa rest room. Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. May biglang pumasok sa rest room. Shit! Si Rome at nakita niya ako.

"Bakit ang tagal mo?"

"Wala. May tumawag lang." Malamig kong tugon.

"Bakit ang pula ng mata mo? Is there something wrong?"

"May bad news lang."

"Umiyak ka? Paano ba ako makaktulong dyan sa problema mo?"

Naasar ako ng oras na iyon.

"It's none of your business. Excuse me." Dali dali kong sinabi palabas.

Tapos na rin halos kumain ang lahat. Masaya. We took some pictures. Hindi ko mapigilang hindi mapatingin kay Lourdes at Rome lalo na pag umaakbay si Rome at naghoholding hands sila. Grabe ang sakit. May mga times na dumadantay si Lourdes sa mga bisig ni Rome. Hindi ko maitatanggi na bagay sila. Sino ba naman ako? Isa lang akong silahis na wala ring itsura at appeal. Gusto nang pumatak ang mga luha ko noon kaso pinipilit ko itong pigilan.

Natapos ang picturan at umuwi na kami. Sabay sabay silang umuwi. Sinundo si Lourdes ng kanyang Daddy. Tanging ako at si Rome lang ang nagpaiwan. Hindi ko alam ang dahilan ni Rome basta sinusundan niya ako sa aking paglalakad patungo kay Rica.

"Bakit ka nagpaiwan?" tanong ko.

"May problema ba tayo?"

"Aba malay ko."

"Sagutin mo nga ako ng maayos!" madiin niyang sabi.

"Maayos kiyang sinagot dahil hindi ko alam. Baka ikaw ang may problema sa akin." Sabay talikod sa kanya.

Hinawakan kiya ang braso ko. "Huwag kang bastos at huwag mo akong talikuran." Nanlalaki ang mata niya nang nasabi ang mga katagang iyon. Buti nalang lumapit na si Rica.

"Hi, Amiel! Ang tagal mo naman."

Nabigla siya ng makita niya si Rome na mahigpit ang hawak sa kanang braso ko.

"Hi" sabi ni Rica kay Rome.

Nagulat din si Rome kay Rica.

"Rome, si Rica. Rica, si Rome." pagpapakilala ko sa kanila sa isa't isa.

Nagkamayan sila. Pokerface ang mukha ko nang mga panahong iyon. Hindi ko alam pero nagulat ako sa mga sumunod na nangyari,

"Hi, Im Rome. Bestfriend ni Amiel."

"Im Rica. I'm Amiel's fiancee."

Nanlaki pareho ang mata namin ni Rome. MAy ginawang body movement si Rica upang ipahiwatig sa akin na sakyan ko ang trip niya. Natuwa ako dahil natulala si Rome sa narinig. Maganda ang balak ni Rica.

"I see. Sige uuna na ako. Amiel, I'll call you later."

Itutuloy...